Ушбу қишнинг илк қори Тошкент учун муҳим воқеалардан бирига айланди. Енгил қор учқунлари шаҳар хиёбонлари, боғлари ва ҳовлиларига ёғиб, пойтахтнинг одатий манзарасини қисқа муддатга бўлса-да, буткул ўзгартирди. Шаҳар аҳолиси ижтимоий тармоқларда суратлар билан ўртоқлашиб, шарқона меъморчилик ва қишки манзара уйғунлигини алоҳида таъкидлади.
Қор ёғиши узоқ давом этмаганига қарамай, у фасллар алмашаётганини эслатиб, кундалик шаҳар ҳаётига ўзига хос илиқлик бағишлади. Коммунал хизматлар об-ҳаво шароитига тезкор муносабат билдирди, аҳоли эса Тошкент учун камёб бўлган қишки муҳитдан баҳраманд бўлишга улгурди.
"Илк қор ҳар доим ўзгача кайфият олиб келади — ҳатто Тошкентдек қуёшли шаҳарда ҳам".