Менинг меҳрибоним! (ғалати, энди бу ибора киноядай эшитиляпти).
Ёруғ оламга келган вақтимда илк бор қўлингизга олиб, кўкрак тутганингизда ҳидингизни туйдим. Бу ҳидни ҳалигача минг-минглаб ифорлар орасидан адашмай таниб оламан…
Сизнинг қуёш каби юзингизни ҳам ўшанда кўрганман ва бир умрга жажжи онгимда муҳрланиб қолган.
Офтоб каби ёруғ, илиқ ва меҳр уфурган чеҳра, тинчлик, хотиржамлик, тўкинликни ваъда қилаётган, шундан далолат бераётган ҳидингиз ёруғ оламга келиб, чеккан азобларимни босиб кетган эди.
Пул керакмиди сизга? Унга уй-жой қилмоқчимидингиз? Мени олиб бориш учун уйингиз йўқмиди? Менга кийим, қуруқ сут олиб беришга қурбингиз келмасмиди?
Менга пул керак эмас, ойижон! Менинг пулим ҳам, борим ҳам, йўғим ҳам ўзингиз! Менга уй керак эмас! Сизнинг бағрингиз ҳар қандай кошонадан улуғ!
Менга кийим керак эмас! Эски бўлса ҳам кўйлагингизнинг этагига солиб, ўраб олиб юрсангиз, менга шу энг пўрим кийимдан афзал.
Менга қуруқ сут ҳам зарур эмас! Кўкрагингиздан келиб турган сутнинг ўзи етарли. Худойимнинг ўзи мен учун керак бўладиган ҳамма-ҳаммасини муҳайё қилган эди-ку. Сиз нега кўнмадингиз? Мен ҳали нафсим ва эҳтиёжимдан минг баробар кўпроқ талаб қиладиган очкўзлик даражасида эмасдим. У сиз, катталар, нафсингизга эрк берасиз, бизга эса озгина меҳр ва Аллоҳ юборган неъматлар етарли.
Кўряпсизми, ойижон, менга ҳеч нарса керак эмас, сизни безовта ҳам қилмасдим, фақат иссиқ бағирингизда бўлсам бас эди.
Оналар фарзанди учун нима иш қилмасин, ҳаммаси кечирилади, лекин ҳатто фарзандидан ўзининг разил мақсади учун фойдаланган сизни ким деб аташ мумкин?!
Сиз мени инсон ўрнидан кўрмадингиз… мендан кўра аллақанча яшил қоғозчаларни афзал билдингиз. Она ва бола ўртасидаги меҳрдан улуғроқ бўлган бу қоғозлар нима ўзи? Уларга шу меҳрдан ҳам ортиқ, шу меҳрдан ҳам улуғроқ нимани олиш мумкин? Билмайман…
Ишонинг, бир кун улғайсам, ҳамма муаммоларингизни ўзим ҳал қилиб берардим… бир кун катта бўлиб, ёнингизда туриб, ишлаб, ўша қоғозчалардан кўпини топиб берардим, ойижон! Ўша қоғозчаларга шунчалар ўч экансиз, наҳотки билмадингиз, мен ёнингизда, омон бўлсам, сизнинг тирик пулларингиз ҳам бўлишим мумкин эди. "Бор, пул топиб кел", десангиз ишлаб, меҳнат қилиб топиб келардим. Барибир сизни ташлаб кетолмасдим-ку!
Бир ҳақиқатни билмадингиз, ойижон, қоғознинг жони йўқ, қоғозга кўп нарсаларни алиштирса бўлади, лекин меҳрни олиб бўлмайди… Пулни бугун бўлмаса эртага, эртага бўлмаса индин топиш мумкин, у ҳеч ерга қочиб кетмайди, уни ҳар ердан, ҳар ишни қилиб топиш мумкин, лекин энди мени қайдан топасиз? Мен сизни қайдан топаман?!
Албатта, сиз бу қоғозлари хоҳлаганда фарзандга айлантириш, унинг меҳрини сотиб олиш мумкин, деб ўйлайсиз. Шундай фикрда бўлганингиз учун ҳам мени шуларга алмаштирдингиз. Ишонинг, ойижон, ҳақиқат бундай эмас. Ўртамиздаги меҳр битта юрак, бир онг билан яшаётган даврда бошланган. Қачонлардир иккаламиз бир томирдан озиқланганмиз, бир юрак билан яшаганмиз, бир онг билан фикр қилганмиз, ахир.
Билсангиз, бу дунёда сизга мендан-да яқинроқ одам йўқ эди. Буни тез унутганингизга ҳайронман. Иккаламиз яхлит эдик. Қирқ ҳафта бир тан, бир жон бўлиб яшадик…
Қирқ ҳафта!
Бу умримнинг энг лаззатли, энг шарафли, энг ёрқин, беғубор, беғам дамлари экан. Буни туғилганим ҳамоноқ сезганман. Тезроқ туғилишни, сизни кўришни жуда-жуда истардим…
Бироқ…
Мен ҳали на ҳидингиз ва на юзингиздан ёғилиб турган нурни унутиб улгурмаган эдим. Уларга тўймаган ҳам эдим. Бу ҳид ва бу нур ҳаётга келиб, топганим, ҳис этганим энг қадрдон, энг олий туйғуларим, ишончим, борлиғим эди. Бироқ, сиз мени сотдингиз!
Бир инсон иккинчисига қилиши мумкин бўлган энг разил, энг қабиҳ ишни сиз ўз фарзандингизга қўлладингиз. Мен-ку, кимнинг қўлига тушдим, билмайман…
Балки фарзанд доғида юрган, уни эркалаб, папалаб ўстирсам, унга жонимниям фидо қилсам, деб орзу қилиб юрган, Худо зурриётдан қисган одамлардир… Балки, ўзининг аллақандай разил мақсадлари учун фойдаланмоқчи бўлаётган ёмон одамлардир…
Балки, инсон аъзолари билан савдо қилувчи нобакор кимсалардир… Билмайман, билишниям истамайман!
Омон бўлинг, ойижон! Ҳали мени кўп, жуда кўп эслайсиз!!!
Бир ожиз гўдак-да, деб ўйламанг… Мен-ку сизга ёмонлик тиламайман, лекин меҳрингизни сотиб, ўрнига арзон баҳога олганингиз — қаҳр умрингиз сўнгигача таъқиб қилади!