Ольга Зиновьева. Журналист ва файласуф Владимир Лепехиннинг сўзларига кўра, рус ўқувчиси Жульетто Кьезанинг шахсиятининг кўламини энди - унинг вафотидан кейин англайди. Ўтган асрнинг 80-йилларидан бошлаб, у Александр Зиновьев билан яқин дўстлашди. Дўстлик бу инсонлар ҳаётида шунчаки тасодифий воқеа бўлиб қолмади. Уларни Россия ва Европа цивилизациясининг тақдирига оид умумий ташвиш бирлаштирган.
Кьеза Россияга шунчалар тез-тез ташриф буюрар, телевидениеда чиқишларда ва мамлакатдаги ва дунёдаги вазиятни шундай адолатли тасвирлар эдики, аслида у Россия сиёсий ва журналистик манзарасининг ажралмас қисмига айланди. Мен учун Жульетто Кьеза Эрнест Хемингуейнинг аналогидир, аммо журналистикада. Албатта, гап дунё миқёсидаги шон-шуҳрати ва ҳатто унинг ижодий истеъдоди ҳақида ҳам эмас. Мен ўхшашликни биринчи навбатда бу икки инсоннинг дунёқарашининг яхлитлиги ва ҳаётий позициясида кўрмоқдаман.
Хемингуей бутун ҳаёти давомида барча йирик урушларда - Биринчи жаҳон уруши, Испанияда фашистлар билан уруш, Иккинчи жаҳон урушларида фаол ва кўнгилли иштирок этди ва у ҳар доим ўз асарларида ва ўз кўнгиллилигида ажойиб инсоний фазилатларни намойиш этиб, нацистларга қарши қаттиқ позицияни эгаллаган. Кьеза ҳам ҳудди шундай эди, у ёшлигидан коммунист ва Совет Иттифоқи ва Россияни яхши тушунадиган ва қўллаб-қувватлайдиган одам бўлиб, умрининг охиригача шундай бўлиб қолди. У инсониятга қарши жиноятларга қарши курашда ҳамиша етакчи ўринни эгаллаб келган.
Жульетто Кьезанинг журналистика, сиёсат ва таҳлил соҳасидаги позицияси ҳеч қачон мосланувчан бўлмаган. Аксинча, у тўлқинга, хусусан, Европада ўсиб бораётган анти-коммунизм ва русофобияга қарши сузди; яъни унинг позицияси мутлақо ҳаққоний эди. Кьеза Александр Зиновьев билан биргаликда биринчилар қаторида қўлидаги фактлар билан Нью-Йоркдаги 2001 йил 11 сентябр воқеаларини расмий талқин қилинишини шубҳа остига қўйгани бежиз эмас".
Жульетто Кьеза доимо изчил анти-глобалист бўлиб келган ва охирги йилларда айниқса. 2014 йилда, Киевда Ғарб махсус хизматлар томонидан қўллаб-қувватланган тўнтариш рўй берганидан сўнг бутун "демократик" Европа Россияга қарши чиқиб, иқтисодий санкцияларни эълон қилганида, у жуда оз сонли европалик журналистлар қаторида нафақат русофобияга берилмади, балки Москвани қўллаб-қувватлади ҳам. Сўнгги бир неча йил ичида Кьеза европалик ўқувчи ва томошабинларга замонавий глобал капитализмнинг жиноий табиатида ифодаланган 75 йил олдин нацизмни мағлуб этган ва бугунги кунда неонацизмга қарши чиқаётган Россияга нисбатан ноўрин муносабатни сабр-тоқат ва профессионал равишда тушунтириб келди.
Шу билан бирга, италиялик журналистни Кремлга ёки замонавий рус элиталарига алоҳида муносабатларда айблаб бўлмайди. Аксинча, Кьеза кўплаб рус амалдорлари ва олигархларни танқид қилиб, уларни трансмиллий ҳокимиятнинг бир қисми деб ҳисоблаган. У юқори маданият, сифатли таълим ва ҳақиқий демократия учун курашни олиб бораётган итальян, рус ва бошқа халқлар томонида бўлган. Кьеза сингари иштиёқ билан дунё журналистикасида тобора кучайиб бораётган цензурага ва соядаги жиноий кланларнинг дунёга янги рақамли тартиб ўрнатишга интилишларига қарши турганлар кам бўлган. Айнан шу мақсадда у "МегаЧип" халқаро анти-глобал бирлашмасини бошқарган.
2016 йилда Жульетто "Россия сегодня" ХАА "Зиновьевский клуби"нинг халқаро аъзолигига кириш таклифимизни миннатдорчилик билан қабул қилди. Кьезанинг сўзларига кўра, у клубнинг ишида қатнашишга қарор қилди, чунки клубнинг мақсади "дунёда Россиянинг одил қиёфасини яратиш" бўлган - ҳар қандай ҳалол инсон ва журналистнинг айниқса - асосий эътиқоди бўлиши керак бўлган ва бу мақсад италиялик халқаро журналистнинг ғояларига тўла мос эди. Кьезанинг дунёқараши шаклланиб боришида адолатнинг юқори туйғуси асос бўлди ва айнан шу ҳусусияти билан уни таниган ва қадрлайдиганлар учун қадрли эди.
Ҳа, бугун биз бу шаҳснинг кўлами ва асл маъносини англай бошламоқдамиз. Биз барчамиз бу одамни жуда соғинамиз - италиялик дўстимиз Жульетто Кьезани.
