ТОШКЕНТ, 16 ноя — Sputnik. Мен бир неча йил олдин эшитган Шовкат Миромонович ҳақидаги бу ҳикоя юрагимдан чуқур жой олган эди. Ҳозирги вазиятдан келиб чиққан ҳолда, уни оммага эълон қилишга аҳд қилдим, деб ёзади ижодкор Муҳаммад Исмоил ўзининг facebookдаги саҳифасида.
"Отанинг ўз ўғлига, ёки ўғилнинг ўз отасига меҳрибонлиги табиий ҳол. Бу табиийлик, Худонинг каломи орқали одоб-ахлоқнинг энг гўзал кўриниши деб эътироф этилган. Аммо ҳамма ўғил ҳам отасига меҳрибонми, ҳамма ота ҳам ўғлига меҳрибонми?" – дея, бўлиб ўтган бир воқеани сўзлаб берган эди, Сирдарё элининг ҳурматли оқсоқоли Абдуллажон Турдиқулов.
Шовкатнинг отаси Миромон ака суҳбати ширин, дилкаш ва мулойим киши эди. Соатлаб ўтириб дийдорлашсангиз суҳбатига тўймас эдингиз.
Мен, Миромон ака билан хукумат стационарида ўн беш кун даволандим. Шунда, қишлоқдан чиққан оддий йигитнинг бу қадар катта мартабага эришишининг, қийинчиликларни, тўсиқларни, енгиб бўлмас қарама-қаршиликларни енгиб ўтишининг сабабларини топгандай бўлдим. Шовкат, оғир аҳволда қимирлолмай, ўрнидан туролмай қолган отасининг қўлини бир зумга қўйиб юбормай, ёнида ўн беш кун ўтирди. Ўзи, отасининг қуриб қолган лабларига ҳўл рўмолча босди, ўзи юзларини ювиб қўйди, турғизиб чўмилтирди, таҳоратини янгилаб турди, отасининг кўзидан кўзини узмай юпатди, ўзи йиғлади, меҳру-муҳаббатини тинмай изҳор қилди.
Абдуллажон ака менга бу воқеаларни сўзлаб берганига қарийиб ўн йил бўлаяпти. Мендай, отасини эрта йўқотган, отасини қўлига бир марта сув қуйишга зор бўлиб, армонда юрган инсон учун бу ҳикоя ҳечқачон унутилмасдир.
Шовкат Миромоновичнинг инсоний фазилатларига кейинчалик ўзим ҳам бир неча бор гувоҳ бўлдим. Табиийки, ҳар бир инсон беихтиёр ҳолатда раҳбариятнинг ўз қавмдошларига, касбдошларига яхши ёмон муносабатини кузатиб туради. Бу ҳолатдан мен ҳам истисно эмасман. Раҳбариятнинг шоир ва ёзувчиларга, устозларимизга муносабатини ҳамиша кузатиб келаман.
Шовкат Миромоновичнинг ёрқин истеъдодли шоир, жондан севган акам Муҳаммад Юсуфнинг 60 йиллиги тантаналарида шахсан ўзи иштирок этиши, ёзувчи-шоирлар билан дилдан суҳбати, яхши-яхши асарлар ёзишга ундаши бу одамга нисбатан ижодкорлар қалбида бир умрлик муҳаббат уйғотди. Шунингдек, Ўзбекистон Қаҳрамони, улуғ устоз Эркин Воҳидов вафот этганларида жаноза маросимларида қатнашиши, Эркин Воҳидовнинг ўғли Хуршиджонга таъзия изҳор қилиши, еру-кўкка сиғмай оҳу-нола чекаётган Гулчеҳра опага таскин сўзлар айтиб, далда бўлиши, ғамгусорлик билдириши, ҳам моддий, ҳам маънавий кўмак кўрсатиши, Ўзбекистон Бош вазирларининг бирортаси шу пайтгача қилмаган ҳодисалар эди.
Шовкат Миромоновичнинг Эркин Воҳидовга, Ҳалима Худойбердиевага, Муҳаммад Юсуфга кўрсатган эҳтиромлари, шаксиз шубҳасиз адабиётимизга бўлган эҳтиром, адабиётни севишларига ёрқин мисолдир.
Ушбу ҳикояни, Ўзбекистон Қаҳрамони, бугунги кун ўзбек шеъриятининг қироли Абдулла Ориповнинг қуйидаги сўзлари билан якунламоқчиман:
— Шовкат Миромонович адабиётни, хусусан шеъриятни ниҳоятда қадрлайди. Танишганимизга йигирма йиллар бўлган бўлса ҳечқачон мени эътиборсиз қолдирмаган. Ҳамиша ҳолимдан хабар олган. Оғир кунларимда елкадош бўлган, шодмон кунларимда бирга қувонган. Катта раҳбар вазифасидаги садоқатли дўстни топиш ниҳоятда мушкул. Дўстлар одатда раҳбар бўлгач дўстларни унутиб юборади. Шовкат Миромоновичда эса аксинча, раҳбар бўлгач, дўстларига меҳрибонликлари янада ортиб кетди. Умримнинг ярми шифохоналарда ўтди. Гоҳ шифо топдим, гоҳ тополмадим. Жуда қийналиб, аҳволим заифлашиб бир қултум нафасга зор бўлиб қолганимда, жонимга Шовкат Миромонович оро кирди.
Бу кишининг даъвати ва моддий кўмаги билан дастлаб Туркияда даволаниб қайтдим, кейин Америка Қўшма Штатларида даволандим. Мана ҳозир ҳам, Шовкат Миромоновичнинг моддий кўмаги, дўстона ғамхўрлиги, меҳрибонлиги сабаб Қўшма штатларда даволанмоқдаман.
Мен ҳам Шовкатжонни Миромон ака қандай дуо қилган бўлса, худди шу тилакларни айтиб дуо қиламан ва умримнинг охиригача қилган барча яхшиликлари учун таъзим бажо келтираман: — Илоҳо униб ўсинг, мартабангиз улуғ бўлсин, элимизга, миллатимизга, динимизга хизмат қиладиган мард инсон бўлинг, сизни то рўзи қиёматгача дуо қиламан, ҳечқачон ғам кўрманг, Худо сизни қўлласин!
