"Кўпчилик бу ерда нима қилаётганимизни ҳам билишмайди. Оддий қилиб тушунтирганда биз осмон йўл-патрул хизмати, биз чорраҳада туриб: "Сен бу ёққа юр, сен тўхтаб тур, сен мен томонга кел", деб самолётларни бошқариб турамиз", — дейди Дарья.
"Диспетчер иши — бу жуда кучли эмоционал босим, чунки сиз, аввало, ўзингиз учун эмас, балки масъул бўлган одамлар, сиз билан радио орқали мулоқот қиладиган, ҳар бири камида 150 кишини олиб юрадиган учувчилар учун жавобгарликни ҳис қиласиз. Бу сизни ташвишга солмайдими, ёки сизга қўшимча масъулият юкламайдими? Шу сабабли руҳий жиҳатдан баъзан қийин бўлиши мумкин", – дейди авиадиспетчер.
"Бу ерда барча мутахассис, бу ерда ҳамманинг амал қилувчи диспетчерлик гувоҳномаси бор. Сен ўқидинг, ўргандинг, демак сен керакли ҳужжатларни, керакли жараёнларни, ва бошқа кўп нарсаларни билишинг керак", — дейди у.