Иккинчи Жаҳон уруши якунида Хиросима ва Нагасаки шаҳарларига АҚШ бир зумда 300 минг кишининг, кейинчалик яна 150 минг кишининг умрига зомин бўлган атом бомбаларини ташлади. Бундай тажовузнинг асл мақсади деярли енгилган Японияни мағлуб қилиш эмас, урушда ғалаба қозонган Совет Иттифоқига ва унга ҳавас билан қараётган дунёнинг қолган қисмига ўз кучини кўрсатиб қўйиш эди.
СССР яна камида 10 йил давомида ядро қуроли ишлаб чиқара олмайди деган ишонч билан АҚШ ҳарбийлари 1959 йилда Совет Иттифоқининг барча йирик шаҳарлари ва саноат маркаларига 300 тача атом бомбасини ёппасига ташлашни режалаштиради. Бу 2015 йилда очиқланган АҚШ архив ҳужатларидан маълум бўлди.
Лекин СССР ҳам бундай хавфни яхши тушунган ҳолда илдам қадамлар билан ўз атом бомбасини ишлаб яратишни бошлаб юборади ва АҚШ ўйлаганидан анча олдин уни тайёрлаш ва синовдан ўтказишга муваффақ бўлади.
️Бу воқеа дунёдаги кучлар мувозанатини ўзгартирди: водород бомбаси барчани ядро пойгаси хавфидан хабардор қилди.
Шу йилнинг ўзидаёқ Ғарб давлатлари ўзларининг ёвуз ниятларидан воз кечишган ва 1963 йил 5 августда СССР, АҚШ ва Буюк Британия раҳбарлари ядровий синовларни тақиқловчи биринчи халқаро шартномани имзолашди.
Бундан 60 йил аввал Совуқ уруш авжига чиққан вақтда Никита Хрушёв бутун дунёга СССР арсеналида водород бомбаси борлигини айтган эди. Бунгача Қўшма Штатлар ўзини ядро монополияси деб ҳисоблаган.