Шайх Абулқосим мадрасаси Бу нафақат диний иншоот, балки халқ ҳунармандчилиги ва маънавияти маркази бўлиб, тошкентлик буюк эшон — Абулқосимхон ҳаёти ва жасорати билан узвий боғлиқ.
ТОШКЕНТ, 16 июн — Sputnik, Баҳром Ҳатамов. XIX асрда қурилган мадраса аввалдан масжид ва ҳаммомни ўз ичига олган мажмуа таркибида бўлган. 1864 йили таъмирлаш ишлари чоғида бинога иккинчи қават қўшилган. Вақт ва синовларга қарамай, мадраса сақланиб қолган ва ҳозирда давлат муҳофазасидаги тарихий ёдгорликлар рўйхатига киритилган.Бугунги кунда мадраса ёнида Олий Мажлис биноси қад ростлаган бўлса-да, мадраса деворлари ҳанузгача қадимийлик ва сукут муҳитини сақлаб келмоқда. Қуръони Карим оятлари ва шеърий байтлар билан безатилган ҳужраларда ҳозирда халқ ҳунармандлари фаолият юритмоқда — улар орасида халқаро кўргазмалар иштирокчилари ва таниқли рассомлар ҳам бор.Анъаналар тикланган маконБугун мадрасадаги йигирма ҳужрада Ўзбекистон бадиий академияси ҳунармандлари иш олиб бормоқда. Бу ерда нафақат ҳунар, балки миллий анъаналар, устоз-шогирд тизими ҳам юксак даражада қайта тикланган.Мадраса ҳовлисида доим гавжумлик. Ўқувчилар, талабалар, пойтахт меҳмонлари ва туристлар бу ерга келиб, миниатюралар ва ноёб ҳунармандлик ишларини ҳайрат билан томоша қилишади.Муқаддас ёдгорлик ва унинг шеърий хабари2002 йилда тикланган ибодатхона тепа қисмида тожик тилидаги араб каллиграфиясида ёзилган тўрт сатри сақланиб қолган. Унда мадрасада Расулуллоҳ (с.а.в.)нинг муқаддас мўйлари сақланиши баён қилинади. Шу шеърда мадраса қурилган йил санаси шифрланган.Абулқосимхон — халқнинг маънавий етакчисиМадраса асосчиси Абулқосимхон эшон Тошкент ва унинг атрофида юксак ҳурматга сазовор бўлган. У фақат қурилиш билан эмас, балки китоб муқовасини тайёрлаш билан ҳам шуғулланган ва топган даромадини мадраса эҳтиёжлари учун сарфлаган.1892 йилдаги “Вабо қўзғолони” пайтида у халқ манфаатини ҳимоя қилиб, шариат талабларини тушунтирган ва губернаторни қароридан воз кечтирган. Унинг ақл-заковати туфайли жиддий жазолардан омон қолинган.Ривоятларга кўра, Абулқосимхон эпидемия авжига чиққан пайтда бу балони ўз зиммасига олиб, кўп ўтмай 1892 йил 4 июлда вафот этган. Эртаси куни вабо чекинган.Бугун мадраса фақат ўтмиш ёдгорлиги эмас — у миллий руҳ, ҳунар ва маданиятнинг тирик рамзи.
Ўзбекистон пойтахти марказида, Олий Мажлис биноси ёнида меъморий ёдгорлик — Абулқосим шайх мадрасаси жойлашган. Бу нафақат диний иншоот, балки халқ ҳунармандчилиги ва маънавияти маркази бўлиб, тошкентлик буюк эшон — Абулқосимхон ҳаёти ва жасорати билан узвий боғлиқ.
ТОШКЕНТ, 16 июн — Sputnik, Баҳром Ҳатамов. XIX асрда қурилган мадраса аввалдан масжид ва ҳаммомни ўз ичига олган мажмуа таркибида бўлган. 1864 йили таъмирлаш ишлари чоғида бинога иккинчи қават қўшилган. Вақт ва синовларга қарамай, мадраса сақланиб қолган ва ҳозирда давлат муҳофазасидаги тарихий ёдгорликлар рўйхатига киритилган.
Бугунги кунда мадраса ёнида Олий Мажлис биноси қад ростлаган бўлса-да, мадраса деворлари ҳанузгача қадимийлик ва сукут муҳитини сақлаб келмоқда. Қуръони Карим оятлари ва шеърий байтлар билан безатилган ҳужраларда ҳозирда халқ ҳунармандлари фаолият юритмоқда — улар орасида халқаро кўргазмалар иштирокчилари ва таниқли рассомлар ҳам бор.
Анъаналар тикланган макон
Бугун мадрасадаги йигирма ҳужрада Ўзбекистон бадиий академияси ҳунармандлари иш олиб бормоқда. Бу ерда нафақат ҳунар, балки миллий анъаналар, устоз-шогирд тизими ҳам юксак даражада қайта тикланган.
Мадраса ҳовлисида доим гавжумлик. Ўқувчилар, талабалар, пойтахт меҳмонлари ва туристлар бу ерга келиб, миниатюралар ва ноёб ҳунармандлик ишларини ҳайрат билан томоша қилишади.
Муқаддас ёдгорлик ва унинг шеърий хабари
2002 йилда тикланган ибодатхона тепа қисмида тожик тилидаги араб каллиграфиясида ёзилган тўрт сатри сақланиб қолган. Унда мадрасада Расулуллоҳ (с.а.в.)нинг муқаддас мўйлари сақланиши баён қилинади. Шу шеърда мадраса қурилган йил санаси шифрланган.
Абулқосимхон — халқнинг маънавий етакчиси
Мадраса асосчиси Абулқосимхон эшон Тошкент ва унинг атрофида юксак ҳурматга сазовор бўлган. У фақат қурилиш билан эмас, балки китоб муқовасини тайёрлаш билан ҳам шуғулланган ва топган даромадини мадраса эҳтиёжлари учун сарфлаган.
1892 йилдаги “Вабо қўзғолони” пайтида у халқ манфаатини ҳимоя қилиб, шариат талабларини тушунтирган ва губернаторни қароридан воз кечтирган. Унинг ақл-заковати туфайли жиддий жазолардан омон қолинган.
Ривоятларга кўра, Абулқосимхон эпидемия авжига чиққан пайтда бу балони ўз зиммасига олиб, кўп ўтмай 1892 йил 4 июлда вафот этган. Эртаси куни вабо чекинган.
Бугун мадраса фақат ўтмиш ёдгорлиги эмас — у миллий руҳ, ҳунар ва маданиятнинг тирик рамзи.
