Инсоният ўзининг бир неча асрлик тарихи давомида кўплаб оммавий касалликларни бошидан кечирган - вабо, ўлат, қора чечак, куйдирги ва бошқа ва эпидемиялар шулар жумласидан.
Юқумли касалликларга қарши вакцина тайёрлаш учун бугунги кунда бир неча ой керак бўлса, олдин бир неча йиллар ва ҳатто асрлар керак бўлган. Муқаррар ўлимдан қутилиб қолишнинг ягона йўли - касал ва соғ одамларни бир-биридан ажратиш бўлган.
Карантин сўзи италияда пайдо бўлган бўлиб у "қирқ кун" маъносини англатади. 14 асрда Европада қора ўлат ҳукм сурган даврларда Венецияга хориждан келган ҳар бир кема 40 кун давомида шаҳарга киритилмасдан чеккадаги оролда ушлаб турилган. Ушбу муддат давомида касалланганлар аниқланмаган тақдирда кема шаҳар портига киришига рухсат берилган.
Марказий Осиё маданиятида ҳам 40 кун - ўзига хос хусусиятли муддат ҳисобланади. Янги туғилган чақалоқлар 40 кун чиллада бўлиши, киши вафот вафот этганидан сўнг 40 кун ўтиб уни хотирлаш маросими ўтказилади.
