Ҳозирги даврда бу ҳақиқатнинг ўзи ғайриоддий: Путин охирги марта Америка ОАВларига деярли уч йил аввал, яъни ўтган дунё тузилмасида интервью берган. Бироқ, Карлсоннинг ташрифи қийин пайтда оддий интервьюдан фарқли, чунки Такернинг ўзи ҳам шунчаки журналист эмас. Унинг АҚШга, Украинага ва ҳатто бизнинг либералларга қилган сафарига муносабат буни аниқ тасдиқлайди.
Бир йилдан камроқ вақт олдин “Fox”даги энг машҳур сиёсий шоуни олиб борган Карлсон ишдан бўшатилди. Такер ҳатто республикачиларни қўллаб-қувватловчи телеканал учун ҳам жуда зарарли бўлиб қолди, чунки у нафақат Байденнинг, балки "Вашингтон ботқоғи" ва шу тарзда ташкил этилган сиёсатнинг ҳам доимий танқидчисига айланди.
У Трампнинг ўзидан ҳам деярли каттароқ Трампчига айланди. Ўшандан бери у ижтимоий тармоқларда ўз дастурини чиқарди ва миллионлаб америкаликларнинг эътиборини жалб қилишда давом этмоқда. Нафақат ҳозирги воқеаларнинг ёрқин шарҳловчиси, балки потенциал сиёсатчи сифатида ҳам. Карлсон Дональд Трампнинг вице-президентлигига номзод бўлиши мумкин деган гапларгача борилди (аммо бу жуда даргумон: Трамп катта эҳтимол билан аёл ёки оқ танли бўлмаган одамни ўзига номзод сифатида танлайди). Шундай қилиб, Карлсон узоқ вақтдан бери Американинг ҳозирги ички сиёсий қарама-қаршилигининг тимсолларидан бирига айланди ва шунинг учун унинг Москвага сафари бундай ғазабга сабаб бўлди.
Штатларда уни аллақачон ватанга киришига тўсқинлик қилиш керак бўлган хоин деб аташади. Бундай чақириқлар маргинал-демократлардан келаётгани аниқ, аммо бу ҳам Америка жамиятининг соғлиғи ёмонлигидан далолат беради. Киевда эса улар демократлар орасида русофобия ва такерофобия аралашмаси устида ўйнашга ҳаракат қилишмоқда ва Карслоннинг Путин билан бўлажак суҳбатини "Геббельс “Джек-потрошитель”дан интервью олганда" билан солиштиришмоқда.
Бизнинг маҳаллий ғарбликлар ҳам норози: қаранг, АҚШда Россияга келиб Путин билан гаплаша оладиган ҳокимиятга қарши журналист бор, лекин Россияда ҳокимиятни танқид қиладиган бундай мустақил юлдузлар қаерда? Ҳеч ким қолмади, ё чет элга қочиб кетишди (Дудь* ва Невзоров* мисол тариқасида келтирилади), ёки эфирга чиқмай, жим ўтиришади. Яъни, Америкада эркинлик бор, лекин бу ерда бизда тоталитаризм бор, у ҳам Ғарбга қарши ҳар қандай риторикага қарамай, Ғарбдан маъқулланишни орзу қилади. Тўғри, бизда Путинни кескин танқид қиладиган жуда машҳур сиёсий телебошловчи йўқ, лекин бунинг асосий сабаби бизда АҚШдагидек бўлинган жамиятнинг йўқлигидир. Бизда жамиятда келишмовчиликлар бор, ўнг ва чап бор, лекин қадриятлар, мамлакат йўли ҳақида тубдан ва тобора кўпайиб бораётган ғоялар йўқ.
Штатларда эса айнан шундай бўлмоқда: жамиятнинг ярми Трамп учун, ярми шартли Байден учун, яъни, Америка жамияти тузилмаси унинг оқ протестант пойдеворини емириш йўналишида ўзгариши ва Қўшма Штатлар жаҳон гегемони ролини сақлаб қолишга уриниб, глобалист элита амбицияларига хизмат қилишда давом этиши учун. Бу келишмовчилик чуқурлашиб бормоқда ва Такер Карлсон эса Трамп томонининг тузилма таркиби ва сиёсатидан норози бўлганларнинг асосий овози. Карлсон нафақат Байденни танқид қилиш, балки ўзига хос мафкуравий ва сиёсий йўналишни ҳимоя қилиш орқали ҳам баҳо тўплайди.
Бизнинг Дудь* — Невзоровлар* нимани ҳимоя қилади? Путинни демонизация қилишми? Ўз мамлакатининг мағлубиятиними? Ғарбга (биринчи маънавий, энди эса ҳарбий) таслим бўлишми? Бу ҳолатда қандай оммавий жамоатчилик ёрдами ҳақида гапириш мумкин?
Такер Карлсоннинг АҚШнинг Украинани қўллаб-қувватлаётганини доимий равишда танқид қилиши русофиллик эмас, балки унинг АҚШ манфаатларини тушуниши билан боғлиқ ва бу кўплаб америкаликларда акс-садо беради.
Ҳеч кимга сир эмас, у анчадан бери Владимир Путиндан интервью олмоқчи эди: уч йил аввал у Америка разведка хизматлари буни билиб, уни кузатаётганини айтган. Энди штатларда улар Карлсон Путинга Трампдан хабар олиб келяпти, деб ёзишмоқда, аммо бу, албатта, кулгили. Трамп ва Карлсон учун Путин Байденнинг, яъни маъмуриятнинг Украинани Россияга қарши қўллаб-қувватлаш сиёсатининг танқидчиси сифатида керак.
"Ақлдан озган Жо бизни ядровий Россия билан жаҳон уруши ёқасига қўяди", дейди трампчилар, Путиннинг интервьюси эса уларнинг гапларини тасдиқлаши керак. Яъни, президентимиз Американинг ички сиёсий курашида, президентлик кампаниясида фойдаланиладими? Албатта, у буни жуда яхши тушунади. Бундан ташқари, у буни қилишдан хурсанд бўлади, чунки 2016 йилги сайловларда Трамп тарафига бўрттирилган "Россия аралашуви"дан фарқли ўлароқ (унда у мутлақо ҳалол ғалаба қозонган эди), Россия омили ҳақиқатдан ҳам сайлов натижаларида муҳим рол ўйнайди. Уларга таъсир қилиш ҳаракатлари туфайли эмас, балки Америка жамиятининг аҳволи ва халқаро вазият туфайли. АҚШ Россия билан прокси уруш олиб бормоқда — бу ўз манфаатлари учун уруш.
Аммо бу кўпчилик Америка жамиятининг манфаатлари эмас, балки унинг кўпчилик элитасининг манфаатлари — ва бу ерда Путиннинг сўзи ҳақиқатан ҳам тарозини тўғри йўлга қўйиши мумкин. Демак, Ғарбнинг розилигига Россия эмас, Путиннинг сўзини кутаётган АҚШ керак.
* Чет эл агенти функцияларини бажарувчи жисмоний шахслар